“Sinds anderhalf jaar hebben we onze aanpak uitgebreid en gaan we bij de start van de re-integratiebegeleiding direct met de werkzoekende als in gesprek over de mogelijkheden en wensen,” legt Anita Meelker uit. “We hebben een breed pakket aan ondersteuning, waar we iemand weer mee op weg helpen.”
Een van die mensen is Coby (59). Zij woont in de regio Rotterdam en raakte in juli 2018 haar baan als leerkracht kwijt. “Je krijgt dan direct met UWV te maken en met sollicitatieplicht,” vertelt zij. “Daar had ik al een hele tijd geen ervaring mee. Ik wist niet goed hoe ik het moest aanpakken. Gelukkig kwam ik in contact met het Participatiefonds. Uit het gesprek bleek dat ik nog bezig was met het verwerken van het verlies van mijn baan. Mijn casemanager Anita sprong daar goed op in. Haar helpende hand was hard nodig.
Coby volgde het coachingstraject ‘Omgaan met verandering en verlies van baan’. “Hierdoor voelde ik me al snel steviger in mijn schoenen staan”. Daarna pakte ze de module ‘Keuzes maken’ op. “Ik worstelde met de vraag: Ben ik nog juf? Ik zat 35 jaar in het vak. Iedereen zegt: er zijn genoeg banen. Maar ik ben niet voor niks opgebrand. Ik voelde dat ik een stapje terug moest doen.” Door de module koos ze er gelukkig wel voor om in het onderwijs te blijven, alleen niet meer voor de klas.
“Na die begeleiding ben ik gestart met een sollicitatiecursus voor 50+. Maar die heb ik eigenlijk niet meer af hoeven te maken,” glundert Coby. “Vlak voor de kerstvakantie kon ik al een dag mee gaan lopen op een school. Dat beviel zo goed, dat ik al snel aan de slag kon. Het paste gewoon!”
Coby werkt inmiddels voor 34 uur als onderwijsassistent bij een startende juf in een kleuterklas van 30 kinderen. Hoe gaat het? “Het gaat hartstikke goed! Ik vind het fijn om niet voor de klas, maar naast de klas te staan. We vullen elkaar mooi aan. Met 30 kleuters heb je geen tijd om alles te doen en in de gaten te houden. Om kinderen even apart te kunnen nemen en wat extra aandacht te geven heb je een ondersteuner nodig. Die rol heb ik nu!”
Anita Meelker: “We merken regelmatig dat onderwijspersoneel het lastig vindt om grenzen aan te geven. Vanuit betrokkenheid natuurlijk en omdat je het doet voor de kinderen. In deze tijden van leraren- maar vooral vervangingstekort is het best begrijpelijk dat schoolleiders voor de snelle oplossing kiezen en teveel van iemand vragen. Dat kan juist op lange termijn problemen geven.”
Coby: ”Ik heb nu geleerd hoe ik nee kan zeggen. Dat ik dus niet meer uren wil maken en ook niet in mijn eentje een zieke leerkracht wil vervangen. Dat heb ik in het begin uitgesproken. Ik vroeg aan mijn leidinggevende: “Hand erop?” Dat deed ze. En in de praktijk houdt ze zich daar ook aan, dat is heel fijn!”
Over de vraag wat ze anderen wil meegeven die werkzoekend zijn, hoeft Coby niet lang na te denken. “Ga vooral op zoek naar wat je nodig hebt en investeer daarin. Ik heb zelf te lang aangemodderd. Het Participatiefonds heeft mij daar enorm bij geholpen. Je hoeft je niet te schamen als het niet lukt om aan de slag te komen, ook al ben je volwassen en heb je veel werkervaring. In zo’n situatie kun je gewoon hulp vragen. Want die is er.”
