Win-winsituatie door werk- en leerplekken op Mytylschool Gabriël

Mytylschool Gabriël in Den Bosch is een school voor speciaal en voortgezet speciaal onderwijs voor leerlingen met een lichamelijke of meervoudige beperking, of chronische/langdurige ziekte. De school biedt onderwijs aan leerroute 1 tot en met 7. Na het speciaal onderwijs stroomt een groot deel uit naar het reguliere voortgezet onderwijs en een klein deel blijft op school en stroomt door naar het voortgezet speciaal onderwijs. Hierna stromen deze leerlingen uit naar (beschutte) arbeid of dagbesteding, arbeidsmatig of belevingsgericht. Directeur Bas Razenberg vertelt: “Voor ons is het belangrijk dat elk kind recht heeft op onderwijs en dat elke leerling tot leren en ontwikkeling kan komen.”

Hoewel de school al actief bezig was met het creëren van werk- en leerplekken, sluit de banenafspraak van het kabinet met werkgevers om te zorgen voor extra banen voor mensen met een ziekte of handicap naadloos aan bij hun visie. De school werkt veel met doelgroepen die afstand tot de arbeidsmarkt hebben, zoals schoonmaakpersoneel. Daarnaast heeft de school dus leerwerkplekken en stageplaatsen voor leerlingen. Bas vertelt enthousiast over de manieren waarop de leerlingen worden voorbereid op de toekomst. “Onze leerlingen voeren veel taken uit als onderdeel van hun opleiding, wat hen helpt vaardigheden te ontwikkelen voor later.”

Deze praktische aanpak zorgt ervoor dat de leerlingen niet alleen theoretische kennis opdoen, maar ook waardevolle praktijkervaring die hen zal helpen in hun verdere leven. “Het bieden van leerwerkplekken geeft leerlingen eigenwaarde en helpt hen deelnemen aan de maatschappij. Ze worden vaak onderschat in wat ze kunnen. Geven we ze een kans, dan blijken ze echt trouwe werknemers met hart voor de zaak te zijn. In de huidige situatie met personeelstekorten is het zeker aan te raden om juist ook over het inzetten van deze doelgroepen na te denken. Het doet ook veel met onze eigen medewerkers; door onze werkwijze zijn zij extra trots om hier te werken.” 

Mohammad (16), ook wel Mo genoemd, zit al vijf jaar op de Mytylschool. Hij deelt zijn verhaal: “Ik kom uit Syrië en woon nu zeven jaar in Nederland. Door een granaatscherf in mijn hoofd heb ik niet-aangeboren hersenletsel (NAH). De scherf zit er nog steeds, maar de dokters zeggen dat dat geen probleem is. Door NAH kan ik sommige dingen net iets minder goed. Mijn rechterkant kan ik bijvoorbeeld minder goed gebruiken dan mijn linkerkant. Praten is ook wat moeilijker voor me, ook omdat Nederlands mijn tweede taal is.”

Op school voert Mo allerlei taken uit: oud papier ophalen, koffie en thee rondbrengen, printers vullen en de conciërges helpen met technische klusjes. Voor de lunchservice maakt hij zelf boodschappenlijstjes, hij doet zelf boodschappen en bereidt en verkoopt lekkere broodjes. Mo zit nu in zijn laatste jaar en gaat hierna naar het Koning Willem I College voor de entreeopleiding. Of hij het spannend vindt om naar een nieuwe school te gaan? “Nee, eigenlijk niet. Ik heb er juist zin in!”

Anne-Louise (16) heeft cerebrale parese als gevolg van zuurstoftekort bij haar geboorte. Ze zit in een rolstoel, heeft moeite met spreken en ervaart spierspanning. Haar rolstoel is uitgerust met een computertje dat ze met haar ogen kan besturen. Haar taken op school bestaan uit werken in de bibliotheek en lamineren. Anne-Louise vertelt: “Lamineren vind ik het leukste om te doen, omdat ik daarbij geen hulp nodig heb van anderen.”

Bas vertelt trots: “We hebben kinderen van vier tot achttien jaar op school, en Mo en Anne-Louise zijn geweldige voorbeelden voor de jongere kinderen. Ze werken heel nauwkeurig en ik geniet van hun gezelschap. Wanneer ze koffie of thee brengen en een praatje maken, wordt het veel gezelliger. Hun harde werk maakt ons werk ook makkelijker. Het is prachtig om te zien hoe ze groeien en steeds beter worden in hun taken.”

Wat zouden Mo en Anne-Louise willen zeggen tegen hun toekomstige werkgevers? “Geef ruimte voor plezier, maar ook de ruimte om fouten te maken. Want van fouten kun je alleen maar leren.” Bas sluit zich daar helemaal bij aan. Zijn advies aan andere scholen en toekomstige werkgevers is dan ook: “Niet blijven nadenken, maar vooral doen. Laat je verrassen door wat deze leerlingen allemaal te bieden hebben.”